χειμαρρηδόν

Ν

(λογ. τ.) επίρρ. όπως ο χείμαρρος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < χείμαρρος + επιρρμ. κατάλ. -ηδόν (πρβλ. βαθμ-ηδόν). Η λ. μαρτυρείται από το 1855 στον Ικ. Λάτρη].